فضيلت قرآن و تلاوت آن
در عطش آب حيات
با اين قلم هاي شكسته و كلمات بسيار محدودي كه ابزار انديشه هاي ناتوان ماست، نوشتن و سخن گفتن پيرامون فضيلت قرآن، به مثابه كوشش براي جاي دادن بحري پهناور و بي انتها، در كوزه اي كوچك و باريك است. و اين امر نه سخت و دشوار كه امري محال و نشدني است.
پس ما تشنگان اسير سراب و گمشدگان كوير تفتيده زندگي، كه ذره ذره وجودمان در عطش قطره اي از آب حيات مي سوزد، حديث اين درياي زلال و بيكران را، براي خود و براي همه تشنگان و سوختگان ره گم كرده، چگونه بيان كنيم؟

تنها طريق جستجو
بطور قطع و يقين، تنها طريق اينست كه ملتمسانه، در برابر محرمان اسرار الهي، اولياء برگزيده و مقرّبان درگاه حق، حجج بالغه الهي، يعني وجود اقدس پيامبر بزرگوار اسلام و اختران هميشه تابناك آسمان ولايت، ائمه معصومين ـ صلوات الله عليهم اجمعين ـ زانوي ادب زده، و شمه اي از فضيلت قرآن، عظيم ترين معجزه جاويد عالم امكان را، از لابلاي احاديث اين رازداران ذخائر الهي، جستجو و بيان كنيم، و به مصداق شعر زيبا و پرمعناي ملاي رومي كه گفت:
آب دريا را اگر نتوان كشيد هم بقدر تشنگي بايد چشيد
قطراتي از اين بحر بي ساحل را در جان تشنه و ملتهب خود بريزيم، و عاشقانه طريق فلاح و رستگاري را در پيش گيريم. انشاءالله.

برترين موجود خلقت
اولين حديثي را كه زينت بخش اين فصل مي نمائيم، از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مي باشد كه فرمود: قرآن از همه چيز جز خدا افضل است.
پاورقي 1. مستدرك، ج 1./
پيامبر بزگوار در حديثي ديگر، با يك قياس بسيار مفهوم، اهميت و عظمت قرآن را براي امت خويش، اينگونه بيان مي فرمايند: برتري قرآن بر ساير سخنان، مانند برتري خداوند است بر بندگانش.
/پاورقي 2. جامع الاخبار، به نقل از مستدرك الوسائل./

مژده رهائي
قرآن تنها كتابي است كه رستگاري انسان را در دو عالم تضمين مي نمايد. در دنيا چون مشعلي فروزان، انسان را از ظلمات جهل و ناداني رهائي مي بخشد، و در سراي ديگر، محبوب حضرت پروردگار مي نمايد. مژده رهائي و نجات را در حديث قرآن ناطق و مولاي پرهيزكاران حضرت علي عليه السلام دريابيم و حلاوت آنرا در تمام وجودمان احساس نمائيم: قرآن بخوانيد و آن را از بر كنيد حفظ كنيد، زيرا كه خداي متعال قلبي را كه قرآن را فرا گرفته و دريافته باشد عذاب نمي كند.
/پاورقي 3. بحار، ج 92، به نقل از الحياه./
بر قله رفيع عزت
پروردگار عالم كه پيامبر عظيم الشأن اسلام را خاتم و اشرف پيامبران خود قرار داد، به تبع آن، امت اسلامي را اشرف امت هاي ديگر قرار داد، و از آنجا كه فرمود: عزت مخصوص خدا و رسول و مؤمنين است.
/پاورقي 4. سوره منافقون، آيه 8./
قرآن را وسيله اي براي تعالي مسلمانان قرار داد، تا با تمسك به آن، قله هاي رفيع عزت و سرافرازي و كمال را فتح نمايند.
قرآن طناب ناگسستني و پوياي الهي است كه از منشاء عزت و حكمت آويخته شده است. اگر امت به اين طناب آويخته دسترسي پيدا كند، خود اين طناب او را نگاه مي دارد و بالا مي برد. و اگر امت كمي بكوشد و حركت كند و به اين طناب مرتبط گردد، رفيع خواهد شد، زيرا اين طناب دائماً در تنزل و ترّقي است.
/پاورقي 5. تفسير موضوعي قرآن، ج 3، آيت الله جوادي آملي./
پنجمين پيشواي راستين ما حضرت امام باقر عليه السلام ، نقش قرآن را در زندگي، اين چنين توصيف فرمودند: قرآن همانند دو اختر فروزان آسمان (خورشيد و ماه) صحنه زندگي انسان ها را روشن مي نمايد.
/پاورقي 6. بحار، ج 89./

كتاب شفابخش
قرآن عصاره جهان هستي است. قرآن تنها پيكي است كه اسرار عالم هستي را به انسان مي رساند. و قرآن، آري قرآن، اين كتاب خدا و اين معجزه جاويد پيامبر اسلام، شفاء است.
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنِينَ و ما آنچه از قرآن فرستيم، شفاي دل و رحمت الهي براي مؤمنان است.
/پاورقي 7. سوره الاسراء، آيه 82./
شفاء ظريف ترين و دقيق ترين تعبير درباره قرآن كريم، از نظر درمان بيماري هاي قلب و نفس است. زيرا دوا ممكن است اثر نكند اما شفاء چون درمان محض است لذا ممكن نيست اثر نكند. دوا و شفاء را مي توان به چراغ و نور تشبيه كرد. چراغ را ممكن است خاموش نمود، ولي نور چون در ذاتش روشنائي است، ديگر امكان ندارد كه از بين برود.
/پاورقي 8. آيت الله جوادي آملي، به نقل از پاسدار اسلام، ش 41./

قرآن از ديدگاه پيامبر صلي الله عليه و آله
اين فصل را با ذكر حديثي بلند از سيد رسولان خدا حضرت محمد صلي الله عليه و آله به پايان مي بريم. حديثي كه نه يكبار و نه ده بار كه همواره بايد مضمون تفكرات خداجويانه ما باشد. همان تفكرات راهگشائي كه فرمودند ساعتي از آن، برتر از هزار سال عبادت است.
چرا كه پيامبر عزيز، در اين حديث مفصل، بسياري از فضيلت هاي قرآن را متذكر شده اند. و براستي اگر معرفتي در وجود ما باشد. همين يك حديث، آري فقط درك اين حديث، كافيست كه دل هاي رميده ما، با كتاب قرآن، از در آشتي درآيند:
همانا قرآن، نور آشكار و ريسمان محكم و شفابخش از بيماري ها و بزرگترين فضيلت و سعادت است. كسي كه از قرآن نور و راهنمائي بخواهد، او را نورانيت مي دهد. كسي كه كارهاي خود را با قرآن منطبق سازد، خدا او را از لغزش ها حفظ خواهد كرد. كسي كه به قرآن تمسك جويد، خدا دست او را گرفته و نجات خواهد داد. كسي كه از احكام قرآن جدا نشود، خدا به او رفعت خواهد داد. كسي كه از قرآن شفاء بخواهد، به او شفاء خواهد داد. كسي كه دستور قرآن را برتمايلات خود و بر هر چيز ديگر مقدم بدارد، خدا او را هدايت خواهد كرد. كسي كه هدايت را جز در سايه قرآن بيابد، خدا او را گمراه خواهد كرد. كسي كه قرآن را شعار و شيوه خود قرار دهد، خدا او را سعادتمند خواهد كرد. و كسي كه قرآن را مقتدا و رهبر و نقطه اتكاء خود قرار دهد، خداوند او را در بهشت نعيم منزل خواهد داد.
/پاورقي 9. بحار، ج 92، ص 31./
دستور پيامبر صلي الله عليه و آله براي رهائي از ظلمت
انسان، در مسير زندگي خود، همواره در كمين آشوب و فتنه و گمراهي قرار دارد. و گه گاه محيط زندگي، آنچنان تيره و تار مي گردد كه همه راه هاي گريز، مسدود و از نظرها پنهان مي ماند.
مروري كوتاه، بر تاريخ زندگاني پرحادثه انسان، از ابتدا تا كنون، گواه اين مطلب است كه ظلمت هاي ترسناك و خفقان هاي كشنده، در همه اعصار و قرون، و در همه مكان ها، انسان ضعيف النفس را به ستوه آورده است.
پيامبر بزرگوار اسلام صلي الله عليه و آله، با آگاهي از اين واقعه مستمر، براي نجات امت خويش، منشور پاينده اي را صادر مي فرمايند، كه پشتيبان و ضامن آن، قدرت لايزال الهي است.
هرگاه فتنه ها به شما روي آورد، و محيط جامعه مانند شب تاريك، سياه گردد، پس بر شما باد تمسك به قرآن
/پاورقي 10. كافي، ج 2./
چرا كه رمز رهائي از هر بن بست و طريق گريز از هر ظلمت، در اين كتاب عظيم و عزيز آسماني، نهفته است.

عصر ظلمت و ذلت
در ظلماني ترين عصر تاريخ، انسان عنان گسيخته و خسران زده، با قلبي بيمار و چشماني بسته، و حالتي پريشان و وحشت زده، آخرين گام هايش را بسوي پرتگاه ذلت و حقارت برمي داشت...
هر دري بسته، هر ديواري بلند، و هر كوره راه، سرانجام به بن بست غم انگيزي منتهي مي شد. اگر هم بطور اتفاق، شعله شمعي برافرخته مي شد، طوفان زشتي ها و پليدي ها، آنرا بي رحمانه خاموش مي كرد، و دقايقي بعد، باقيمانده نيم سوخته آن، در زير تلي از شن و خاك نسيان و جهالت، مدفون مي گشت... اگر زمزمه اي بگوش مي رسيد، زمزمه فريب و خدعه و نيرنگ بود، و...

انفجاري در سكوت
در آن عصر جهالت و آشوب و عصيان، و در آن شوره زار تلخ، كه اميد به رويش جوانه هاي پاكي و صداقت، انتظاري بود كشنده و عبث، ناگهان انفجاري در سكوت به وقوع پيوست، آسمان شكاف برداشت، و يكباره دريائي از رحمت و بركت و نور، و بر كوير زندگي جاري گشت... و اين فرياد از عالم قدس طنين انداز شد كه هان اي انسان! اي گمگشته خسران زده! لحظه اي درنگ و تدبّر، كه سند رهائي و نجات، از عالم ملكوت، بسويت فرستاده شد: كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَي النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلي صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ
/پاورقي 11. سوره ابراهيم، آيه 1./
بدينسان قرآن چون بارقه اي آسماني، ظلمت مرگبار انسانيت را روشن ساخت، و از هر آيه روزنه اي و از هر سوره دري به سوي رحمت بيكران الهي گشوده شد.
و به انسان، آري انسان حقير و خاكي، اين لياقت و شايستگي عطا شد تا بدون هيچ حاجب و واسطه اي، با حضرت رب العرش به گفتگو بپردازد و انس پيدا كند، و بر شاهبال عزّت و كمال، تا اعلي عليين صعود نمايد، وه كه چه سعادت و چه فيضي!

قرآن از زبان محرمان درگاه
حال، صفحه دل را از همه اغيار خالي نموده، سراپا گوش و هوش مي شويم تا محرمان درگاه و كليد داران گنج هاي الهي، از فضيلت تلاوت قرآن، برايمان سخن بگويند. سلام و صلوات بي شمار حق نثارتان باد.
پيامبر رحمت و حبيب خدا حضرت محمد صلي الله عليه و آله فرمودند: اگر مي خواهيد كه: همچون سعادتمندان زندگي كنيد، و همچنين شهيدان از دنيا برويد، و در روز حسرت نجات يابيد، و در روز گرماي سخت سايباني داشته باشيد، و در روز گمراهي بر راه راست برويد، قرآن را بخوانيد كه: كلام رحمان است، و حِرزي در برابر شيطان، و سبب سنگيني ترازوي اعمال
/پاورقي 12. بحار، جلد 92، به نقل از الحياه./

آخرين زمزمه هاي ما
دومين حديث را از مولاي پرهيزكاران و اولين اختر تابناك آسمان ولايت امام علي عليه السلام نقل مي كنيم.
در اين حديث شريف، آن امام همام، به نكته بسيار حساس و ظريفي اشاره مي فرمايند، كه هرچه دركنار آن تأمل و تدّبر نمائيم، باز هم كم است.