معني لغوي: پنهان داشتن.
اصطلاحاً: تلفظ نون ساكن يا تنوين به گونه اي مابين اظهار و ادغام، با ماندن غنه در حرف مخفي.

حروف آن: پانزده حرف گرد آمده در حروف آغازين کلمات بيت زير:
صف ذا ثنا كم جاد شخص قد سما = دم طيبا زد في تقى ضع ظالما
أدا اخفا: هنگام اخفا نون ساكن يا تنوين، مخرج نون از نوک زبان (با لثه ي دندان هاي بالا) به نزديکي مخرج حرف اخفا تغيير مي يابد. يعني آنکه قاري بايد نوک زبانش را کمي از لثه ي دندان هاي بالا دورتر دارد.
همچنين ميزان مد غنه بايستي دو حركت باشد، و آن را - يعني غنه را- تفخيم کرد اگر حرف اخفا، مفخم بود. مانند: ?إِنَّهُ كَانَ مَنْصُوراً? (اسرا 33) (مثال اول) و ترقيق نمود اگر حرف اخفا مرقق بود، مثل ?إِنَّ لَدَيْنَا أَنكَالاً وَجَحِيماً? (مزمل 12) (مثال دوم).
بايد از تبديل غنه به حرف مد پرهيز نمود، مانند تلفظ كلمه ي - كنتم- به اين نحو: - كونتم- که اشتباه مي باشد.

حروفي که هميشه با تفخيم يا ترقيق خوانده مي شوند
حروف هميشه مفخم
حروف هميشه مرقق
حروف هميشه مفخم
حروف هميشه مفخم، حروفي هستند که داراي صفت استعلا مي باشند.
حروف استعلا، همانطور که در مبحث مخارج و صفات بيان شد، هفت مورد هستند که در اين عبارت گرد آمده اند: خص ضغط قظ.
از اين ميان حروف چهارگانه ي اطباق داراي خاصيت تفخيم بيشتري مي باشند: حروف مذکور از اين قرار هستند: صاد، ضاد، طا و ظا .
درجات تفخيم در اين حروف بر حسب مصوت آن حرف يا مصوت پيش از آن متفاوت مي باشد.
درجات مذکور چهار درجه هستند (از شديد ترين به ضعيف ترين تفخيم):
درجه ي اول: اگر حرف تفخيم مفتوح بوده و پس از آن حرف الف آمده باشد. مانند:
?وَلاَ الضَّالِّينَ? (فاتحه 7)

حروف هميشه مرقق
بقيه ي حروف الفبايي، به جز حروف استعلا (خص ضغط قظ) و حروفي که گاه با تفخيم و گاه با ترقيق خوانده مي شوند (را، لام و الف).
اين حروف همواره با ترقيق خوانده مي شوند، بدون درنظر گرفتن مصوت خود آن ها يا حروف ماقبل يا بعدشان: ب ت ث ج ح د ذ ز س ش ع ف ك م ن ه و ي.

احكام تفخيم لام
در مورد حرف لام دو حكم وجود دارد: تفخيم و ترقيق.
حالت هاي تفخيم لام
1. لام لفظ جلاله اگر بعد از فتحه آمده يا قرائت با آن آغاز گردد. مثل:
- ?قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ? (اخلاص 1) (مثال اول)
- ?اللَّهُ الصَّمَدُ? (اخلاص 2) (مثال دوم). مراقب ترقيق همزه در لفظ جلاله ي (اللَّهُ) هنگام
آغاز بدان باشيد.
2. لام لفظ جلاله اگر بعد از ضمه بيايد. مثل:
- ?نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ? (همزه 6) (مثال سوم)
3. لام لفظ جلاله اگر پيش از آن ساكن و قبل از آن فتحه آمده باشد. مثل:
- ?وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطاً? (جن 4) (مثال چهارم)
4. لام لفظ جلاله اگر قبل از آن ساكن ما قبل ضمه آمده باشد. مثل:
- ?أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ? (نوح 3) (مثال پنجم)

حالت هاي ترقيق لام
1. لام لفظ جلاله چنانچه بعد از كسره ي اصلي آمده باشد. مثل:
- ?قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ? (زمر 46) (مثال ششم)
- ?وَمَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِندِ اللّهِ? (انفال 10) (مثال هفتم)
2. لام لفظ جلاله چنانچه بعد از كسره عارضي بيايد. مثل:
- ?لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً اللّهُ مُهْلِكُهُمً? (اعراف 164) (مثال هشتم) و (قَوْماً اللّهُ) به صورت: (قَوْمَنِ الله) قرائت مي شود.
3. لام لفظ جلاله اگر قبل از آن ساكن ما قبل كسره آمده باشد. مثل:
- ?وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوا بِمَفَازَتِهِمْ? (زمر 61) (مثال هفتم)
4. در ساير موارد (اگر حرف لام حرف استفال باشد). مثل:
- ?وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ? (عنكبوت 46) (مثال دهم)

احکام تفخيم الف وغنه ي اخفا
تفخيم و ترقيق الف
حرف الف از حرف ما قبل خود در تفخيم و ترقيق پيروي مي کند.
بنابراين چنانچه حرفي که پيش از آن مي آيد مفخم باشد آن هم تفخيم مي شود. مانند:
- ?وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ? (قارعة 3)
و چنانچه حرف قبل از آن مرقق باشد، ترقيق مي يابد. همچون:
- ?أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ? (تكاثر 1)

تفخيم غنه ي اخفا و ترقيق
غنه ي اخفا از حرف بعد از خود از لحاظ تفخيم و ترقيق پيروي مي نمايد.
بنابراين اگر حرف نون يا تنوين نزد يکي از حروف اخفا مستعلي (ص ض ط ظ ق) تفخيم گردد، غنه نيز تفخيم مي شود:
- ?فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ? (شرح 7)

اما اگر حرف اخفا جزو حروف استفال باشد، غنه ترقيق مي گردد:
- ?وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ? (شرح 2)