تاسف شريعتي از چگونگي استفاده از قرآن
قرآن! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگي ساخته ام كه هر وقت در كوچه مان آوازت بلند مي شود همه از هم مي پرسند - چه كس مرده است؟ - چه غفلت بزرگي كه مي پنداريم خدا تو را براي مردگان ما نازل كرده است.
قرآن! من شرمنده توام اگر ترا از يك نسخه عملي به يك افسانه موزه نشين مبدل كرده ام. يكي ذوق ميكند كه ترا بر روي برنج نوشته،‌ يكي ذوق مي كند كه ترا فرش كرده،‌‌ يكي ذوق مي كند كه ترابا طلا نوشته،‌‌ يكي به خود مي بالد كه ترا در كوچك ترين قطع ممكن منتشر كرده و...! آيا واقعا خدا ترا فرستاده تا موزه سازي كنيم ؟
قرآن! من شرمنده توام اگر حتي آنان كه ترا مي خوانند و ترا مي شنوند، ‌‌آنچنان به پايت مي نشينند كه خلايق به پاي موسيقي هاي روزمره مي نشينند . اگر چند آيه از ترا به يك نفس بخوانند مستمعين فرياد مي زنند - احسنت...! - گويي مسابقه نفس است...
قرآن!‌ من شرمنده توام اگر به يك فستيوال مبدل شده اي حفظ كردن تو با شماره صفحه،‌‌ خواندن تو آز آخر به اول، ‌‌يك معرفت است يا يك ركورد گيري؟ اي كاش آنان كه ترا حفظ كرده اند،‌‌ حفظ كني، تا اين چنين ترا اسباب مسابقات هوش نكنند. خوشا به حال هر كسي كه دلش رحلي است براي تو. آنانكه وقتي ترا مي خوانند چنان حظ مي كنند، ‌‌گويي كه قرآن همين الان به ايشان نازل شده است. آنچه ما باقرآن كرده ايم تنها بخشي از اسلام است كه به صليب جهالت كشيديم
حديثي از حضرت علي رضي الله عنه
قرآن را فرا گيريد، زيرا قرآن بهترين حرف نو است و در آن انديشه عميق كنيد، زيرا آن بهار قلب‏ها است و به وسيله نور آن شفا گيريد، زيرا آن شفاى سينه‏ هاست.
حضرت علي رضي الله عنه