گویند رافع بن نصر سیّار به خلیفه (= مأمون) عرضه داشتی نوشت و ازو امان خواست و عفو طلبید از آن جهت که خروج (= قیام و شورش) کرده بود. خلیفه امان نامه او به این آیت نوشت که
إذْ قالَ اللَّهُ یا عیسی إنّی مُتَوَفِّیکَ وَ رافِعُکَ إلَیَّ وَ مُطَهِّرُکَ مِنَ الَّذینَ کَفَرُوا وَ جاعِلُ الَّذینَ اتَّبَعُوکَ فَوْقَ الَّذینَ کَفَرُوا إلی یَوْمِ الْقِیامَةِ ثُمَّ إلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأَحْکُمُ بَیْنَکُمْ فیما کُنْتُمْ فیهِ تَخْتَلِفُونَ (3آل عمران/55) چنین بود که خداوند فرمود ای عیسی من فراگیرنده [روح] تو و برکشنده‏ات به سوی خویش و رهایی دهنده‏ات از [شر] کافرانم و پیروان تو را تا روز قیامت از کافران برتر می‏دارم، سپس بازگشت شما به سوی من است، آنگاه در آنچه اختلاف دارید در میانتان داوری خواهم کرد.
این بعضی است از آن آیه که حقّ تعالی عیسی علیه السّلام را گفت: من بردارنده توام به سوی خود و پاک کننده‏ام و نجات دهنده از قصد و مکر آن کسان که کافر شدند.
/پاورقی6- ر.ک: لطائف الطوائف، 93/