پاينده، ابوالقاسم

تحصيلات مقدماتي را در زادگاهش گذراند و از 1301 تا 1309ش در اصفهان به فراگيري علوم منقول و معقول پرداخت از جمله نزد شيخ محمود مفيد و شيخ محمد گنابادي ، معروف به خراساني ، منطق و فلسفه خواند. او در 1321ش هفته نامة صبا را تأسيس کرد که تا 1330 ش منتشر مي شد. پينده مترجم و نويسنده ي پرکار بود. تسلط او بر زبان و ادب فارسي و عربي (وي با انگليسي و فرانسه هم آشنيي داشت ) و تجربة ممتدش در روزنامه نگاري ، نثري روان و بي غلط به او بخشيده بود که ويژگي برجستة آثارش و باعث توفيق آنها بود. از ين ميان ، اهميت کار پينده بيشتر در ترجمه هي فصيح و جذابي است که از عربي به عمل آورده و نثر آنها، در عين امروزين بودن ، يادآور فخامت متون کهن فارسي است . ترجمة او از قرآن ، که اولين بار در 1336ش منتشر شد و نقطة عطفي در ترجمه هي معاصر قرآن است ، همچنان موفق و ممتاز به شمار مي يد و مي توان آن را مهمترين اثر پينده دانست . پينده در سالهي آخر حيات انزوا گزيده بود و تمام وقتش را به تحقيق و تأليف و ترجمه مي گذراند. او در 18 مرداد 1363 درگذشت.

نقاط قوت ترجمه: مزيت عمدة ين ترجمه سادگي و رواني آن است . مترجم ، بي آنکه بري توضيح بيشتر، جز در موارد بسيار نادر، چيزي بر متن بيفزيد، معاني را به فارسي درست و روان بيان مي کند، و ين کاري است که بسياري از مترجمان سلف بر آن دست نيافته اند (زرين کوب ، ص 202) مقدمة مفصل پينده بر ين ترجمه نيز تحسين بسيار برانگيخت و صاحب نظران آن را اثري ماندني در تاريخ نثر فصيح فارسي مي دانند (بهزادي ، ص 139). پينده در ين مقدمه ، پس از بيان نحوة آشنيي خود با قرآن و آرزوي سي ساله اش در ترجمة آن ، به اجمال ، سرگذشت اسلام و پيامبر اکرم را مرور مي کند، سپس بخش عمدة مقدمه را به مباحث قرآني اختصاص مي دهد و در پيان به مشکلات ترجمة قرآن و نقد ترجمة مشهور مرحوم الهي قمشه ي ـ بدون ذکر نام ـ مي پردازد و دربارة ترجمه خود توضيحاتي مي دهد.

نقاط ضعف ترجمه: سلسله نقدهي محمد فرزان (متوفي 1349ش ) بر ترجمة قرآن پينده معروف است ؛ گو ينکه اولين نقد منتشر شده بر ين ترجمه به قلم شهيد مرتضي مطهري بود.